Op 11 december 2018 is het hernieuwde wetsvoorstel “Wet herziening Partneralimentatie” van initiatiefnemers VVD, D66 en de PvdA met een grote meerderheid in de Tweede Kamer aangenomen. Hierin is voorgesteld om de huidige alimentatietermijn van 12 jaar te verkorten naar maximaal 5 jaar.
Het wetsvoorstel ligt nu ter goedkeuring bij de Eerste Kamer. Na goedkeuring in de Eerste Kamer kan de wet met ingang van 1 januari 2020 al in werking treden.

De initiatiefnemers geven aan dat de huidige partneralimentatiewetgeving nog stamt uit de tijd dat de man het geld verdiende en de vrouw voor het huishouden zorgde. Dit is niet meer van deze tijd. Het wetsvoorstel voorziet volgens de initiatiefnemers in een prikkel om weer op eigen benen te gaan staan in geval van langdurige afwezigheid op de arbeidsmarkt en vraagt aandacht voor het feit dat de economische onzelfstandige startpositie van (vaak) de vrouw na scheiding niet mag betekenen dat dat zij in deze afhankelijke positie dient te blijven.

Wat verandert er nu precies? En belangrijker, wat betekent dit voor u?

Hoofdregel:

De maximale termijn waarover partneralimentatie is verschuldigd, is gelijk aan de helft van de duur van het huwelijk met een maximum van 5 jaar.
Stel, u bent 15 jaar gehuwd geweest, dan bestaat maximaal recht op betaling gedurende 5 jaar.

Stel, u bent 8 jaar gehuwd geweest, dan bestaat maximaal recht op betaling gedurende 4 jaar.

Uitzonderingen:

Wanneer u gaat scheiden en uw kinderen zijn jonger dan 12 jaar, dan eindigt de partneralimentatie verplichting niet eerder dan dat uw jongste kind 12 jaar is geworden.

Stel, u bent 6 jaar gehuwd en u heeft twee kinderen van 12 jaar en 4 jaar. Uw betalingsverplichting eindigt dan na 8 jaar in plaats van 3 jaar (= hoofdregel).
Wanneer het huwelijk op het moment van indiening van het echtscheidingsverzoek bij de rechtbank minimaal 15 jaar of langer heeft geduurd én de alimentatiegerechtigde maximaal 10 jaar jonger is dan de AOW-leeftijd (nu 67 jaar), dan geldt de verplichting tot betaling van partneralimentatie totdat de alimentatiegerechtigde de AOW-leeftijd bereikt.

Stel, u bent 18 jaar gehuwd en de alimentatiegerechtigde is 59 jaar oud, dan eindigt de betalingsverplichting na 8 jaar in plaats van 5 jaar (= hoofdregel).

Wanneer het huwelijk op het moment van indiening van het echtscheidingsverzoek minimaal 15 jaar of langer heeft geduurd én de alimentatiegerechtigde 50 jaar of ouders is op het moment van inwerkingtreding van de wet, dan betreft de duur maximaal 10 jaar.
Stel, u bent 18 jaar gehuwd en de alimentatiegerechtigde is 52 jaar, dan eindigt de verplichting na 10 jaar in plaats van 5 jaar (= hoofdregel).

Let op:- Wanneer meerdere uitzonderingen van toepassing zijn dan geldt de langste termijn.

- In het wetsvoorstel is een escape opgenomen in de vorm van een hardheidsclausule. Dit betekent dat als beëindiging van zo ingrijpende aard is dat ongewijzigde handhaving hiervan naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid niet van de alimentatiegerechtigde kan worden gevergd, de rechter (binnen drie maanden voor de het verlopen van de termijn) kan worden verzocht om een verlenging.

Conclusie:

De nieuwe wet geldt uitsluitend voor echtscheidingsverzoeken die worden ingediend na de datum van inwerkingtreding. Op dit moment verandert er dus nog niets voor u. Het is nu wachten op de Eerste Kamer. Dit neemt niet weg dat ook de huidige wetgeving en rechtspraak aanknopingspunten biedt voor een tussentijdse wijziging of nihilstelling. Graag bespreek ik met u de mogelijkheden.

Meer weten?

U kunt mij (Jetske Kers) bereiken via 023-5311077 of kers@oass.nl.